luni, 22 martie 2010

ma gandeam astazi daca sufletul nostru imbatraneste odata cu trupul? eu cred ca nu pentru ca ne simtim la 30, 40 de ani ca la 20. nu a patit-o nimeni? sunt momente cand nu simt ca au trecut anii peste mine decat daca ma uit la fotografii mai vechi sau imi privesc copilul si vad cat este de mare. parca mai ieri ma uitam la ea cum doarme in patuc, o leganam si o tineam in brate....cand suntem mici dorim sa crestem mari ca sa mergem la scoala, sa ne imbracam la moda, sa ne putem farda, purta tocuri( cate dintre noi nu au plimbat pantofii mamei prin casa?)....ajungem adolescenti si constatam ca ,,parintii nu ne inteleg" si vrem sa fim independenti, si ajungem pe picioarele noastre, ne intemeiem o familie si de aici.....viata incepe sa alerge tot mai repede. si acum ne dorim sa fim iar copii. de ce suntem asa de nemultumiti cu ce avem? de ce ne dorim mereu ce este mai greu de obtinut? si totusi....viata este asa de simpla! asa de frumoasa!( cum bine spunea nepotica mea de 10 ani) si noi o complicam enorm.....nu stim sa traim......